PaVLo

MTB blog

Tajne / Poufne

BikeBlog PaVLo z pięknego miasta Dąbrowa Górnicza. Przejechałem od 2010 roku 137727.21 kilometrów w tym 7747.58 w terenie. Śmigam z dużo większą średnią niż 25.66 km/h i budzę tym respekt :D.
Więcej o mnie TUTAJ.

Znajomi

wszyscy znajomi(24)

Follow me on

Moje rowery

SCOTT FOIL 20 DISC 2019 45914 km

Kellys Magnus 36720 km

Grand Canyon CF SL 6.9 5138 km

Merida Race 903 5172 km

Trenażer Elite Novo Force - Merida Race 903 273 km

Trenażer Elite Novo Force (2014) 1738 km

Cube Reaction 49823 km

Wykres roczny

Archiwum bloga

Dane z trasy:

Dystans:50.45 km

W czasie: 03:00 h

Ze średnią: 16.82 km/h

Max speed: 66.60 km/h

W terenie: 50.45 km

Temperatura: 30.0

HR max: 174 ( 93%)

HR avg: 161 ( 86%)

Podjazdy: 2141 m

Kalorie: 2641 kcal

Bike: Grand Canyon CF SL 6.9

Bike Atelier MTB Maraton 2018 – Brenna

Niedziela, 27 maja 2018 · dodano: 27.05.2018 | Komentarze 0

Ale ... w niedzielę postanowiłem wystartować na ciężkim dystansie PRO na Bikeatelier Brenna.
50km i niemal 2200 metrów w pionie. Start traktowałem jako trening i z takim też nastawieniem wystartowałem z końca pierwszego sektora.
Jednak już na pierwszym podjeździe pod Błatnią poczułem, że może uda się o coś powalczyć, więc postanowiłem trochę się sprawdzić po sobotnim starcie.
Podjazdy były bardzo ciężkie, a pierwsze wszyscy sprawiedliwie zrobili z buta, przez zalegające luźne kamienie, ale i o nachyleniu +25%. Było ciężko, zwłaszcza, że i dzisiaj słońce postanowiło nas upiec.
Do pierwszego bufetu na 11km opróżniłem jeden bidon, więc nie napełniałem go, tylko chwyciłem butelkę 0,5L i pojechałem dalej, pijąc ją do końca strefy bufetowej. Kolejne podjazdy też łatwe nie były, zwłaszcza ten przez Szyndzielnię na Klimczok, zaczynający się szerokimi szutrami, a przy szczycie już po kamieniach, ale wszystko na rowerze. Przydała się tu kaseta 42T, bo mogłem mniej siły zużyć, gdy podjazd miał + 20%.
Szczyt Klimczoka był jak wisienka na torcie, po 6 km męki. Jednak jeszcze na wjeździe rozglądałem się i podziwiałem widoki i po lewej stronie nad górami zobaczyłem ciemną chmurę i głośno pomyślałem ... będzie pompa.
Długo nie czekałem, bo jeszcze na bardzo szybkim i miejscami niebezpiecznym zjeździe poleciały na mnie pierwsze wielkie krople, a po chwili poszła pompa. Zdjąłem okulary, aby cokolwiek widzieć przed sobą. Deszcz w sumie mi nie przeszkadzał, ale lało chyba przez 5 czy 10 kilometrów. Dobrze, że przez większość, już się wspinałem na kolejny szczyt Kotarz.
Deszcz przyniósł też ulgę, schładzając mnie i okolicę, więc zaczęło mi się jechać lżej, ale nie można powiedzieć tego o terenie, który zamienił się w płynące potoki błota i leśnej ściółki.
Zjazd z niego był już na prawdę techniczny, masa kamieni zlanych deszczem i poukrywane wyrwy. Trzeba było nieźle się napracować rękami i nogami, aby to wszystko wybierać, ale nie ryzykowałem i asekuracyjnie zjeżdżałem, nawet kosztem utraty miejsca, do którego na szczęście nie doszło. Chyba na tym zjeździe dobiłem dwa razy tylnym kołem, gdybym miał już papierowego Racing Ralpha, to montował bym już dętkę, ale Vittoria Mezcal, zalana Stansem, spisał się na medal
Gdzieś przed 40 kilometrem połączyły się dystanse (była też tabliczka 10km do mety) i trzeba było skupiać się nie tylko na swojej jeździe, ale i na osobach wyprzedzanych. Na szczęście problemów nie było, bo to było na prawdę niedużo zawodników.
Zacząłem się trochę oglądać za siebie i widziałem jakby ktoś mnie gonił, ale powoli znikał na podjeździe pod Stary Groń. Podjazd dał nieźle w kość, bo jakby mało nam było już ponad 2000m w pionie, to jeszcze na koniec zaserwowano nam 5% niekończący się asfaltowo-szutrowy podjazd. No powiem, że nie lubię tego, męczy psychicznie a nie ma z czego przyspieszyć.
Na szczęście szczyt to jeszcze kilka pagórków i bardzo szybki zjazd do mety. Asfalt i płyty były mokre i po śladach hamowania widziałem, że niektórzy przesadzili i lądowali w krzakach. Ja na szczęście na przodzie mam niezawodnego wzmocnionego Nobby Nic, który od niemal trzech sezonów ratował mnie z niejednej kryzysowej sytuacji, więc i tutaj mogłem pozwolić sobie na nieco więcej fantazji.
Do mety prowadził już tylko wąski szuter z jakimiś poprzecznymi płytami, z których pozwałem sobie, na prędkości, poskakać i tak z czasem 3:00:37 wpadłem na metę.
Wynik przekazany przez Robert Szymański bardzo mnie zaskoczył ... 7 miejsce Open Pro i 1 w M3!.
Jednak po kilku godzinach okazało się, że jednak będę drugi, co i tak jest bardzo dobrym wynikiem, o który nigdy bym się nie założył, biorąc pod uwagę niszczący upałem sobotni wyścig w Zdzieszowicach, oraz obsadę na tych zawodach.

Max szczyt - 1133 m n.p.m. ( powiedzmy, że o te 33 za dużo, ale kto wie)
Max podjazd - 34% !!
Podjazdów - 24.28km
Max zjazd - 28%
Zjazdów - 21.65km
Strefy:
1. 1% - 0:01:21
2. 14% - 0:25:20
3. 62% - 1:51:57
4. 23% - 0:41:19

Kategoria Zawody

Komentarze
Nie ma jeszcze komentarzy. Komentuj